Mor Erna

Då Noreg blei kåra til ver­das beste mødreland i 2015, ryk­ka statsmin­is­ter Erna Sol­berg ut til ei barsel­gruppe, og blei fotografert av VG. Kom­po­sisjo­nen etter­let ingen tvil: Dette biletet er arrangert. Bor­na blir anten haldt av statsmin­is­teren sjølv eller haldt inn fra sidene, slik at Erna, sol­brun, smi­lande og så klart større enn bor­na, blir eit tyde­leg midtpunkt.

Sam­stun­des veit alle som har prøvd å få born til å posere at net­topp det ikkje er så lett. Eit barn ser ut som om han prøver å krabbe vekk, vi har ein som ser særs mis­nøgd ut, og berre ein av dei fire ser fak­tisk inn i kam­era. Det skjer myk­je i andle­ta til babyane — me har den triste, den tanke­fulle, den dis­tra­herte, den nys­g­jer­rige. Så kan­skje har ikkje fotografen og Erna full kon­troll likev­el — eller har dei det?

Kon­trasten mel­lom den stramme grunn-kom­po­sisjo­nen og dei mang­faldige barne­an­dle­ta, det me kan og det me ikkje kan kon­trollere, er nem­leg vik­tig. Tan­keeksper­i­ment: Sjå for dykk to ver­sjonar av det “per­fek­te” biletet. Anten at dei fire bor­na hadde sett rett inn i kam­era, eller at dei alle hadde sett på Erna. Då hadde me fått ein statsmin­is­ter-mor av ein heilt annan karakter.